எனக்குள் ஒரு ரசிகன் - பகுதி 1

கமல்ஹாசன் இந்தப் பெயரைச் சொன்னாலே எனக்கும் ஒரு புத்துணர்ச்சி ஏற்படும். சிறுவயதில் இருந்த்தே ஒரு நடிகனாக, பாடகனாக நான் பார்த்து அதிசயப்பட்ட ஒருவர் என்றால் அது கமல் தான்.



நான் ஒரு கமல் ரசிகன் என்பது பலரும் அறிந்தவிடயம். ஆனாலும் இன்னும் நான் எப்படி அவரது ரசிகனானேன், ஏன் அவரை ரசிக்கின்றேன் என ஒரு பதிவு கூட எழுதவில்லை. என்னைக் காணும், என்னுடன் பேசும் பின்னூட்டம் இடும் நண்பர்கள் பலர் இதனை என்னிடம் கேட்டிருக்கிறார்கள். ஆகவே அவர்களுக்காக நம்மவர் பற்றிய இந்தப் பதிவு.

1981 என நினைக்கின்றேன் அப்போது எனக்கு கிட்டத்தட்ட 5 வயது, கொழும்பில் குரு படம் ஓராண்டாக ஓடிக்கொண்டிருந்த காலம் அது. (1980களில் வெளியான குரு தெகிவளை கொன்கோர்ட் திரையரங்கில் தொடர்ந்து ஒரு வருடமாக நான்கு காட்சிகள் ஓடின சாதனையை இன்னும் எந்தப் படங்களும் முறியடிக்கவில்லை) நானும் குடும்பத்தவர்களுடன் கொன்கோர்ட் திரையரங்கில் அந்தப்படம் பார்க்கசென்றேன்.

எப்படி இன்றைய குழந்தைகளை ஸ்பைடர் மானும், சூப்பர் மானும் கவர்ந்தார்களோ அன்றைய குழந்தையாகிய என்னை கமல் என்னும் உலகநாயகன் கவர்ந்தார். அவர் ஸ்ரீதேவியுடன் "பறந்தாலும் விடமாட்டேன்" பாடலில் கையைவிட்டு விட்டு விமானம் ஓட்டுவதும்(அப்போ அதெல்லாம் கமரா நுட்பம் என்பது புரியாத வயசு), பின்னர் தங்க மீனுக்காக தலைகீழாக தொங்கி அதனைக் கவரும் துணிச்சலும் என்னை மிகவும் கவர்ந்துவிட்டன. அன்றிலிருந்து நான் கமலை ரசிக்கத் தொடங்கினேன் இன்றுவரை ரசிக்கின்றேன், இனியும் ரசிப்பேன்.

சிலருக்கு சந்தேகம் வரலாம் சின்ன வயது ஞாபகம் எப்படி எனக்கு நினைவிருக்கின்றது என சில விடயங்கள் எத்தனை வயது போனாலும் மறக்கமுடியாது, அப்படித்தான் நான் முதல் முதல் திரையில் பார்த்த திரைப்படமான கர்ணன் கூட இன்னும் நினைவில் நிற்கிறது.

பின்னர் அதே ஆண்டு கொழும்பு கெயிட்டி திரையரங்கில்(இன்று அந்த தியேட்டர் இல்லை) கடல்மீன்கள் படம் பார்த்தது கூட நினைவில் நிற்கிறது. அதன் பிறகு தியேட்டரில் கமல் படம் பார்க்கும் சந்தர்ப்பங்கள் 1991வரை கிடைக்கவில்லை. காரணம் நாட்டுச்சூழல்.

வாழ்வே மாயம், மூன்றாம் பிறை, ராம் லக்ஸ்மன் போன்ற படங்கள் ஊரிலை டெக்கில் பார்த்தவை. அதிலும் மூன்றாம் பிறை கிளைமாக்ஸ் காட்சியில் சீனுவுடன் நானும் சேர்ந்து அழுதிருக்கின்றேன். வாழ்வே மாயத்தில் ராஜாவை ஏமாற்றிய ஸ்ரீதேவி மூன்றாம் பிறையில் சீனுவையும் ஏமாத்தமாட்டார் என அந்தக் கால சிறுவனாக இருந்த மனது எண்ணியது. ஆனால் மூன்றாம் பிறையிலும் ஏமாற்றியது தாங்கமுடியாத கவலை. ஓரளவு உலகம் புரியும் வரை என் மனதில் கமலின் மனைவி ஸ்ரீதேவிதான் என்ற விம்பம் இருந்தது. இதற்கான காரணம் ஸ்ரீதேவி கமலுடன் இணைந்து நடித்திருந்த படங்களின் எண்ணிக்கையாக இருக்கலாம்.



மொழி தெரியாமல் எக் துஜே கெ லியே, சனம் தேரி கசம் போன்ற படங்களையும் ஊரில் பார்த்தேன், அந்த நாளில் கூட ஹிந்திப் படங்களைப் பார்க்கும் ரசிகர்கள் யாழ்ப்பாணத்தில் இருந்தார்கள் என இப்போது நினைக்க அதிசயமாக இருக்கின்றது.

சகலகலாவல்லவனில் "இளமை இதோ இதோ" என டிஸ்கோ நடனம் ஆடிப் பலரைக் கவர்ந்த கமல்( அந்த நாளில் இவரின் பட்டம் காதல் இளவரசன்), சலங்கை ஒலியில் பரதநாட்டியம் ஆடி என்னை அதிசயிக்கவைத்தார். ஏனென்றால் இதுவரை கமலுக்கு டிஸ்கோ மட்டும் தான் ஆடத்தெரியும் என என்னுடன் சண்டையிட்ட அதே காலத்து ரஜனி ரசிகர் நண்பர்களுடன் சண்டைபோட கமல் ஆடிய பரதநாட்டியம் பெரிதும் கைகொடுத்தது.



சிறுவயது முதலே விகடன் குமுதம் படிக்கத் தொடங்கியாச்சு. ஆகவே அந்தக் காலத்தில் வெளியான சுஜாதாவின் விக்ரம் கதையையும் ஒன்றுமே விளங்காமல்(அக்னிபுத்திரன், கம்யூட்டர், மெமரி)வாசித்திருந்தேன். அதே கதையை கமல் படமாக எடுத்து நடித்தபோது எனக்கு அந்தப் படம் ரொம்ப பிடித்தது படத்தை விட விக்ரம் விக்ரம் என கமல் பாடுவது மிகமிக பிடிக்கும் அந்தப்பாடலை அடிக்கடி கத்திக் கத்திப் பாடியிருக்கிறேன்.(பாவம் பக்கத்துவீட்டுகாரர்கள் எப்படித் தான் என் குரலைச் சகித்தார்களோ). இன்றைக்கும் அந்தப் படத்தை மிகப்பெரிய ஹைடெக் படமாக கமல் ரீமேக் செய்யலாம்.

1986களில் பலாலி இராணுவ முகாமிலிருந்து தொடர்ந்து சில தமிழ்ப் படங்களாகப் ஒளிபரப்புவார்கள். பெரும்பாலும் புன்னகை மன்னன், கடமை கண்ணியம் கட்டுப்பாடு, தாவணிக் கனவுகள் போன்ற படங்கள் திரும்பதிரும்ப ஒளிபரப்புவார்கள். அப்படி ஒளிபரப்பாகியதில் புன்னகை மன்னன் பல தடவை சலிக்காமல் பார்த்த படம்.

அதன் பின்னர் உலகநாயகன் கமல் வேலு நாயக்கராக வாழ்ந்துகாட்டிய நாயகன் பற்றிய அனுபவங்கள் அடுத்த பதிவில்.